کد مطلب:276425 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
شباهت به ایوب
ایوب علیه السلام؛ هفت سال بر بلا صبر كرد - چنان كه از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام روایت شده - [1] خداوند متعال می فرماید: «إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ العَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ»؛ [2] همانا ما او را صبر كننده یافتیم، خوب بنده ای است. بسیار توجه كننده به سوی خدا. قائم علیه السلام، از هنگام وفات پدرش تاكنون صبر كرده، و نمی دانم تا كی این صبر ادامه خواهد داشت!! مطالب مناسبی در حرف «ب» گذشت.
ایوب علیه السلام؛ یك یا دو چشمه از زمین برایش جوشید، خداوند متعال می فرماید: «اُرْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَشَرابٌ»؛ [3] پای خود را محكم بر زمین بزن كه این چشمه آبی برای شستشو و نوشیدن است. قائم علیه السلام نیز، برایش چشمه از زمین جوشیده است، كه بعضی از روایات و حكایات در این باره گذشت. اضافه بر آن ها خلاصه ای از آنچه قطب راوندی در كتاب الخرایج و فاضل مجلسی در بحار از كتاب غیبت شیخ طوسی نقل كرده اند می آوریم: شیخ طوسی به سند خود از ابوسوره روایت كرده این كه: وی حضرت حجّت علیه السلام را هنگام مراجعت از كربلا در زیارت عرفه ملاقات كرده. ابوسوره می گوید: آن شب راه می رفتیم ناگاه بر قبرهای مسجد سهله رسیدیم، فرمود: این منزل من است. سپس فرمود: تو به نزد ابن الزراری علی بن یحیی می روی و می گویی آن مالی كه چنین و چنان علامت دارد و در... قرار دارد و با...
[ صفحه 312]
پوشانده شده به تو بدهد. عرض كردم: تو كیستی؟ فرمود: من محمد بن الحسن هستم، سپس راه رفتیم تا هنگام سحر به نواویس رسیدیم، نشست و با دست زمین را كند، ناگاه آب بیرون آمد، وضو گرفت و سیزده ركعت نماز خواند. پس از آن نزد ابن الزراری رفتم، درب را كوبیدم. گفت: تو كیستی؟ گفتم: ابوسوره هستم. شنیدم با خود می گفت: مرا با ابوسوره چه كار؟ وقتی بیرون آمد جریان را برایش گفتم، با من مصافحه كرد و صورتم را بوسید و دستم را بر صورتش كشید، سپس مرا داخل خانه برد و از پایین پای تخت، كیسه را بیرون آورد. و ابوسوره حق را شناخت و بعد از این جریان شیعه شد، زیرا او زیدی بود. [4] .
ایوب علیه السلام؛ خداوند - عزّوجلّ - مردگانی را برایش زنده كرد، خداوند چنین فرموده: «وَآتَیْناهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَذِكْری لِلْعابِدِینَ»؛ [5] و خاندانش را باز آوردیم و همانندشان را با آن ها به او دادیم، رحمتی از سوی ما و یادآوری برای عبادت كنندگان. قائم علیه السلام نیز، خداوند مردگانی را برایش زنده می كند. در این باره مطالبی گذشت. در باب شناخت آن حضرت به عیسی نیز مطالبی خواهد آمد، ان شاء اللَّه تعالی.
ایوب علیه السلام؛ یك یا دو چشمه از زمین برایش جوشید، خداوند متعال می فرماید: «اُرْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَشَرابٌ»؛ [3] پای خود را محكم بر زمین بزن كه این چشمه آبی برای شستشو و نوشیدن است. قائم علیه السلام نیز، برایش چشمه از زمین جوشیده است، كه بعضی از روایات و حكایات در این باره گذشت. اضافه بر آن ها خلاصه ای از آنچه قطب راوندی در كتاب الخرایج و فاضل مجلسی در بحار از كتاب غیبت شیخ طوسی نقل كرده اند می آوریم: شیخ طوسی به سند خود از ابوسوره روایت كرده این كه: وی حضرت حجّت علیه السلام را هنگام مراجعت از كربلا در زیارت عرفه ملاقات كرده. ابوسوره می گوید: آن شب راه می رفتیم ناگاه بر قبرهای مسجد سهله رسیدیم، فرمود: این منزل من است. سپس فرمود: تو به نزد ابن الزراری علی بن یحیی می روی و می گویی آن مالی كه چنین و چنان علامت دارد و در... قرار دارد و با...
[ صفحه 312]
پوشانده شده به تو بدهد. عرض كردم: تو كیستی؟ فرمود: من محمد بن الحسن هستم، سپس راه رفتیم تا هنگام سحر به نواویس رسیدیم، نشست و با دست زمین را كند، ناگاه آب بیرون آمد، وضو گرفت و سیزده ركعت نماز خواند. پس از آن نزد ابن الزراری رفتم، درب را كوبیدم. گفت: تو كیستی؟ گفتم: ابوسوره هستم. شنیدم با خود می گفت: مرا با ابوسوره چه كار؟ وقتی بیرون آمد جریان را برایش گفتم، با من مصافحه كرد و صورتم را بوسید و دستم را بر صورتش كشید، سپس مرا داخل خانه برد و از پایین پای تخت، كیسه را بیرون آورد. و ابوسوره حق را شناخت و بعد از این جریان شیعه شد، زیرا او زیدی بود. [4] .
ایوب علیه السلام؛ خداوند - عزّوجلّ - مردگانی را برایش زنده كرد، خداوند چنین فرموده: «وَآتَیْناهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَذِكْری لِلْعابِدِینَ»؛ [5] و خاندانش را باز آوردیم و همانندشان را با آن ها به او دادیم، رحمتی از سوی ما و یادآوری برای عبادت كنندگان. قائم علیه السلام نیز، خداوند مردگانی را برایش زنده می كند. در این باره مطالبی گذشت. در باب شناخت آن حضرت به عیسی نیز مطالبی خواهد آمد، ان شاء اللَّه تعالی.
[1] بحار الانوار: 347:12.
[2] سوره ص، آيه 44.
[3] سوره ص، آيه 44.
[4] الخرايج: 70.
[5] سوره انبياء، آيه 84.